در پناه اندیشهام لایق خزلانم. میستاند فروغ خرمگر را و تیرگی زنندهاش را با پوستینی خشک و بدبو میپراکند. به ذات خویش غره و به ابدیت مجنون. دشمنی شجاع و زیبا صفت و جایگاهش درد و خستگی و زخم روح است. تخم خویش را در ذهن میپراکند و زمان را غذای شفیرهاش میکند و بالندگی [...]
| نوشته شده توسط فروشنده در چهارشنبه 89/8/5 و ساعت 6:3 عصر | نظرات دیگران()